Poesia di Enza Giurdanella

Ri nìca avìa rùi casùzzi,
chìdda ùnni nascì
e chìdda ùnni criscì.

Ùnni parò si rispiràva
n' ària ravèru spiçiàli
era ddà…
ntâ casùzza ri ma nànna,
ca pi mìa èra
còmu na mammùzza
e ìu pi r'ìdda
na fìgghia binirìtta.

Anzièmi passàumu
lu gran tièmpu
e nunn'èra mài àssai
chìddu ca ni spartièmu.

Truàumu lu tièmpu
pi gghiucàri,
lu tièmpu pi parràri,
chìddu p'arrìrri
e p'addivirtìrini.
Lu tièmpu
macàri pi prijàri.

Annittàumu lintìccia
pi tùtta l'annàta
e pizzicàumu fàvi sìcchi
pi lu màccu¹ ri lu 'mmièrnu.

Stricàumu arìçinu,
stinnièumu stràttu²
e çiàppiri³
sùtta lu sùli cuçènti
ri la stàti.

Ògni tièmpu era buònu
pi stàri 'nzièmi.

Ntô 'mmièrnu, puòi,
èra na còsa spittaculàri.
Addumàumu lu scarfamànu*
e ni cauriàmu
mànu sùpra mànu.
E se ancòra sintìa
lu frìddu picciàrimi li òssa,
sapìti ìdda chi facìa?

Pigghiàva li ma mànu
e mi li cauriàva
cu lu sa çiatùzzu
e cuànnu làmpi e tròna
accuminzàunu a fàri,
a bùlla rê lòca sànti
si priparàva a riçitàri
e la cùra draunàra
a mànu a mànu
s'alluntanàva.

Sintìrla nunn'era
nu turmièntu
ma nu fantàsticu
sintimièntu.

E ìu pi ùri e ùri viçìnu
a r'idda assittàta,
ancantàta arristàva
pi tùtti ddi cùnti antìchi
e miniminàgghi ca mi cuntàva.

Òra vuògghiu sfugghiàri
sti rivuòrdi
e vi vuògghiu purtàri
ntâ nu mùnnu
çìnu ri sànti e ri urazziòni.

Sintìti…Sintìti tutti!

"Marùzza caminàva sùla, sùla
'a la scampìa.
Sàn Gghiusèppi si vutàva:-
Caminàti spùsa mìa-.
-Caminàti spùsu vùi,
àgghiu fattu çièntu mìgghia,
chìsta è còsa ri maravìgghia-."

"Çi ammattìu na uruttèdda,
sènza tèttu e çiaramìri,
çi carìa l'àccua e la nìvi,
çi sirvìa pi parturìri.
Ntâ sta pòvira mangiatùra
parturìu sta gran Signùra
ntô miènzu ô vòi e 'u sciccarièddu
çi nascìu Gghesùzzu bèddu".